çıkar ilişkileri

Bugün sabrımın sonuna geldim sanırım.Uzun bir süredir herkes buna en yakın arkadaşlarım hatta dost dediklerim dahil beni sadece işleri düşünce arıyorlar.Belki hep böyleydide ben yeni fark ettim bunu bilemiyorum ya da hep ben aramıştımda farkına varamamıştım ama gerçekten son 4-5 aydır fena koyuyor bana.Yani ben dostlarını satan biri değilim,arayıp sormayan biride değilim,kötü bir arkadaş değilim ama nedense kimse ben aramadan aramıyor.Yeminle 2 hafta kadar önce kendi kendime bir test yapayım dedim bütün bir hafta sonu bütün telefonlarımı kapattım Facebooku pasif yaptım,Twitter'ı,Frienfeed'i kapattım gibi..Pazartesi günü telefonlarımı açtığımda bir allahın kulu ne aramış ne mesaj atmış öldünmü kaldınmı diye..Nasıl moralim bozuldu anlatamam sonra şirkete geldim Facebook,Twitter,Frienfeed üçlüsünü açtım ne yazıkki o üçlüdende hiç kimse mesaj falan atmamış.Ben bir depresyona girdim halada depresyondayım..lan ölsem öldüğümden haberleri olmayacak..he öğrenirlerde ne zaman?İşleri düşerde ararlarsa yada mesaj atıp ''ay canım nasılsın şu arkadaşımın işe ihtiyacı var ona bi iş bulsana'' ya da '' ayy arkadaşım sizin ordan bir firmaya başvuru yapmış bi yardımcı olsanda firmayla konuşup oraya aldırsan onu'' anca bu.Geçen hafta telefonum çaldı bir sevindim arayanda benim ablam dediğim insan tatile falan birlikte gideriz oderece samimiyiz..abla diyorum ya varmı ötesi..bir hafta olmuş aramamış aradı nasıl mutluyum telefon çalarken yaşasın biri beni hatırladı diye.Telefonu açtım nasıl heyecanlı heyecanlı konuşuyorum nasılsın?neler yapıyosun? falan diye.Cümlenin devamı malum ''ya benim bir tanıdığım varda böyle insan kaynakları stajı falan yapmak istiyor..senin mail adresini telefonunu versemde sana cv sini gönderse..sende ona staj bulsan olurmu?'' resmen başımdan aşağıya kaynar sular döküldü.Yani yine beni merak ettiği için aramamış.Başkası için aramış.Şimdiye kadar 2 günde bir arayıp sorardım haber alamayınca meraklanırdım.Başına birşeymi geldi diye ama bakıyorumda lan kimsenin umrunda değilim.Herkes beni sadece kullanacakları bir hizmetçi olarak görüyorlar.Bugünde bir başka arkadaşım iş arıyo onunlada çok samimiyizdir aöf kursundan tanışıyoruz 5 yıldır arkadaşız.Bende iş arıyor diye ona ve sevgilisine yardım ediyorum.Etmemem gerekiyormuş bunu fark ettim çünkü benimle sadece iş hakkında bilgi almak için sohbe tediyor.Dün akşam msnimi açtım sohbeti aynen yazıyorum. '' canım ordamısın'' dedi '' burdayım'' dedim ''sizden bir firmaya başvuru yaptım yarın görüşmeye gideceğim nasıl bir firma şartları ne?'' '' çok büyük bir balık.. sosyal imkanları olan bir firma..ücret düzeyide yüksek'' ''hımm ok ''sadece bu.. insan önce bir nasılsın..iyimisin..ev taşıyacaktınız ne oldu...birşeye ihtiyacınız varmı..der ama yok nerde.En yakınlarım bile beni damızlık inek gibi görüp her konuda beni sağıyorlar.Aynı arkadaşım seneye evlenecek ve evleneceği adam 28 yaşında,işi gücü olmayan,olmadığı gibi hayatında hiç iş tecrübeside olmayan(bunu abartmıyorum adam 28 yaşında hiç çalışmamış),üstüneüstük iş beğenmeyen,birde gözü dışarılarda olan bir çocuk.Her neyse beni ilgilendirmez bu kısmı benmi evlenicem sanki kız evlenecek ama çocuğa iş arama borcu tabiki benim..birde ona iş arıyorum.İşim gücüm başımdan aşkın bir bakarım zırr zırr elefon çalar açarım arkadaşım ''ya şey biz şuan okuldayızda kpss formu bırakıcaz ama dolurmamıştık sen internetten bana okulların bölümlerin kodlarını bakıp söyleyebilirmisin?'' içimden ya sabır çekerek tamam derim bulurum okul kodlarını gönderirim.He birde ablam gibi dediğim arkadaşımın şöyede bir huyu daha var arar ''canım ben dışarıdayımda bilmem hangi firmanın telefonun lazım bana internet elinin altındaysa bulu versene onu bana'' ben yine bulurum istediği firmanın nosunu gönderirim.Bazen öğlen yemeğinde hava güzelse yemeğe taksime çıkıyorum.Dışardayım şuan derim ''ya ama çok acildi der''ben ya bismillah der koştura koştura şirkete dönerim.Ararım şirkete geldim ne istiyodun söyle bakayım derim..'' yok yok neyse gerek kalmadı ben işimi hallettim der''şimdi gülermisin ağlarmısın madem halledecektin beni niye koştura koştura döndürdün şirkete hadi diyelim hallettin bir zahmet haber verde bende topuklarım popoma çarpa çarpa koşmayayım.Ben bir sinir oludum o gün ondan sonraki aramalarındada yemekteysem hiç kasmadım yemekteyim bakamam dedim ondada biraz bozuluyo ama ne yapayım.Ben sizin herşeyinize koşturuyorum..merak ediyorum arıyorum soruyorum ama siz bir kere bile işiniz düşmeden aramadınız beni.Sadece bu iki arkadaşım değil şirketten ayrılan ama hala görüştüğüm bir arkadaşım var oda öyle.Yeminle ben aramasam oda asla işi düşmeden aramaz.Şimdiye kadar bir iki kere aradı ondada mahkemesi için bilgiye ihtiyacı vardı onun için..Bir başka arkadaşım;onun dünyayla bağlantısı yok gibi birşey bütün bir sene yaz kış ceset gibi yatıyor.Ona evden çık demek ölüm birde kışsa ufff hayatta kalkmaz..Ben 1 yıl aramasam aramaz.O henüz öğrenci olduğu için iş problemi yok henüz ama onun problemide falcılar..Taksimde ya işim eğer falcıya gitmek isterse bana falcı bul gelip baktırıcam der..yürü git lan diyorum içinden 1 sene belkide daha fazla olmuş aramayalı beni sonrada sanki arkadaşımmış gibi msnde falcı ister benden..He bende salak gibi yardım ederim ben falcı tanımasamda şirketteki kızlardan sorarım onlar söyler bende arkadaşıma söylerim benden bilgiyi aldıktan sonra hop bir daha işi düşene kadar asla ama asla konuşmaz.Başka bir taneside liseden arkadaşım lisede çok samimiydik.Yediğimiz içtiğim ayrı gitmezdi liseden sonrada öyle oldu taki o allahın dağına taşınana kadar ama onun hakkını yemeyeyim ben bazen onu unuturum onu aramayı ama o merak eder arar niye sesin çıkmıyo falan der..Sanırım tek vefalı olanda o çıktı..Lise dönemlerinde bir arkadaşım daha vardı mahallesindeki bir çocuğa aşıktı sanki bizim tek derdimiz onun aşkıymış gibi onu anlatır dururdu ve çocuğa habire başkalarının telefonundan mesaj falan attırırdı bunlardan bir taneside bendim...birde onun problemiyle uğraşırdım yani..en sonunda dayanamadım çocuğa mesaj atıp kızın ona birileri aracılığıyla attırdığı mesajları falan herşeyi anlatmıştım.Heralde içimde kalmayan intikam aldım diyebileceğim tek kişi o oldu..Herşey bir yana beni arayıp sormamalarını geçtim asıl merak ettiğim konu eğer ben bir gün işsiz kalırsam ya da herhangi bir konuda yardıma ihtiyaç duyarsam yardım ettiklerim bana yardım ederlermi?Lafla kesin yardım ederler ama iş icraata gelince herkesin mutlaka bir bahanesi olur.Buna adım gibi eminim.Aslında bu sorunun cevabını biliyorum asla kimse yardım etmeyecek ama bunu duymak bile canımı çok fena yakıyor.Demekki neymiş kendini arkadaşlarına dostlarına adamamak gerekliymiş hatta onları hiç düşünmeyip sadece görüştüğün anlarda ayy canım arkadaşım demem lazımmış.Bunun farkına varalı baya oldu ama kabullenmem zaman aldı ve malesefki biraz hassas olduğum için en ufak birşeyde kırılabiliyorum bunu fark edincede baya kırıldım.Daha doğrusu kırılabiliyordum ama artık değil..şimdiden sonra hiç kimse umrumda değil..sadece ben varım..