İç savaş

Bazen varya annemden nefret ediyorumHatta şu sıralar çoğu zaman nefret ediyorum.Ne yazıkki annem diğer anneler gibi değil.Aslında diğer anneler gibi ama diğer insanlar gibi değil demek daha doğru olur heralde.Hiç birşeyden zevk almaz.Sinemaya gidersin sinemaya gitmeyi bile bir iş olarak görür.Daha evden çıkmadan hadi bir an önce çıkalımda gidip gelelim daha bir sürü işim var der ve ben daha gitmeden asla o filmden zevk alamayacağımı bilirim.Onun tüm hayatı ev işidir.He ev işi yaparken mutlumu?değil üç lafının ikisi 'allah kahretsin' allahbelasnversin' 'bıktım artık'bu vebunn gibi lanet bela okuyan cümleler.Abartmıyorum nefes alıyo arkasında 'off allah kahretsin be'diyor.Yeminle artık işten eve gelmek istemez durumdayım.Hele o hafta sonları yokmu resmen kalbim sıkışıyor.Yine oflayıppuflamasını çekip beddualrını dinleyecem diye.Eve geliyorum daha kapıyı açar açmaz hızlı hızlı nefes alıp veren suratı sirke satan bir insan.Şimdi yaşım 22 çekebilmem daha kolay amaa ah o çocukluğumda neler yaşadığımı gel birde bana sor.Hiç unutmadığım bir kaç olay var mıh gibi aklımda hala.İlk okuldaydım abimle aynı odadayatıyordum.Sabah bir gürültüyle uyandık ikimizde ama ne uyanma ikimizde resmen yataktan sışçradık.Salona bir koştuk annem sen babamla her ne sebeptense kavga et orta sehpasını cama fırlat cam kırılsın.He bir gece önceside yine kavgalılar ben sokaktan gelmişim arkadaşlarımla oynamışım falan..anamm eve bir geldim her yer karanlık salonda masanın üstünde ne var ne yoksa çerezler biblolar faln hepsi yerde sinirlenip fırlatmışlar.Sehpanın ayağıda kırılmıştı.O gecenin sabahında annemi salonda yerde uzanmış sinir krizi geçirirken bulduk sehpa cama geçmiş camkırık falan..Ben daha ilkokuldayım abim ortaokulda ne yapacağımı bilmiyoruz babam işte.Kolonya falan getirdi abim ben kokrtum hemen kapıya çıktım.Zaten çıkmamla bir baktım binadaki komşuların hepsi kapıd sesi duymuşlarda gelmişler kapıya.Yan komşumuz hemen koştu.Üst kat komşumuz hemen koştu.Tabi annem hala sinir krizinde ağlıyo zırlıyo arada garip garip sesler falan çıkartıyo ben kimseye bellietmeden oturfuğum yerde ağlıyorum.Sonra hemen banyoya gidip yüzümü ykıyorum falan..Sonra komşular babamı aradılar babam geldi işten sonra nasıl olduysa barıştılar..peki şimdi bana yaşattığınız o psikoloji o bunlaım ne oldu?Siz barışınca geçtimi yani bize yaşattığınız bunalım..tabiki hayır..aslada geçmicek..Bir diğer olay okuldan geldim saat 3 gibi sonra dışarı çıktım arkadaşlarımla yakar top oynicaz.Havada buz gibi kasım ayıydı iyi hatırlıyorum.Neyse oynadık ettik akşam 7-8 gibi eve geldim tam ayakkabımı çıkarttım içeri giricem git ekmek al dedi para verdi elime annem ama öyle bir git ekmek al deyip para verdiki anladım zaten yine kavga ettiklerini.Gözler kıpkırmızı ağlamış belli arada burnunu çekiyor falan..Neyse gittim aldım yolda gelirkene düşünüyorum şimdi içeri girsem abimde evde değil bir ben olacam evde kesin hıncını benden çıkartacak.En iyisi ben yine rkadaşlarımla oynayacam deyip dışarı çıkayım dedim.Gittim ekmeği verdim ben biraz daha dışarda arkadaşlarımla oynayacağım dedim direk bana isabet olur dedi ve dan diye yüzüme kapandı.Kadın bir düşün dimi kasım ayı hava buz gibi dışarda bir allahın kulu kalmamış dıarda arkadaşları olsa bile bu havada ne işinvar demedi.Ben dışarı çıktım ama ne yapacağımı düşünüyorum lan ne yapacağım şimdi ben kimsecikler yok ve havada kararıyor.Neyse ben öyle binanın girişindeki merdivenlerin orada öyle dolanıyorum köz köz iç birşey yapmıyorum ağaç dallarıyla falan oynuyorum.Abim ve bir arkadaşıda beni görmüşler heralde arkadaşı abime demişki kardeşinin ne işi var bu havada dışarıda kimsede yok delimi demiş...abimde bişey dememiş..Saat 9 falan oldu gittim eve abimde evdeydi.Neyse dedim en azından abim evde.Odaya girdim abim dediki sen bu yüzdenmi eve girmedin dedi evet dedim.Hiç bir şey demedi.Bir diğeri biz eskiden bakırköyde oturuyoduk sonraasya tarafına geçtik..ilk geldiğimiz senelerden birindeydi heralde bende 7 bilemedin 8 yaşındayım yan binanın bahçesinde arkadaşlarımla oynadım diye eve geldiğimde mutfak çakmağını aldı odaya geldi beni yere yatırdı bir daha yapacakmısın dedi bende yalvarıyorum anne ne olur yapma diye bişey yapmadı sadece korkuttu ama o yaştaki korkuda bana yetti.Belkide yapardı bilemiyorum abim kalktı hemen tamam anne bir daha yapmayacak dedi de çekti beni altından.Ben nasıl varya saatlerce deli gibi ağladım.Sonra en sonuncusu lisedeydim okul yakındı arkadaşımla birlikte gidiyordum.O sabah gelip beni alıyordu ölye gidiyorduk.Bir gün feci grip olmuşum okuldanmı kaptım nerden bilmiyorum ama kapmışım işt bir yerden.Sabahta evi havalandırmak kapı pencere her yer açık.Ütümü giyinirken öksürdüğümü duymuş..normal bir anne ne yapar ilaç verir ve hastalık döneminde daha fazla şefkat gösterir..benimkide ilaç verdi ama köpeğin önüne kemik aar gibi verdi.aynen cüml şu 'iç şunu bakiyim' dedi ilacı önüme attı gitti.Şefkat kısmına gelince ben arkadaşımın gelmesini kapının önünde vestiyerin üstüne otuarak bekliyorum.Meğer arkdaşımda gelmiş binanın ara koridorundaymış bende fark etmedim hep zile basardı.O günde tartıştığımızı görünce basmamış nasılsa ben çıkarım diyerek.Annem bana nasıl bağırıyor ama anlatamam hastalandım diye..ölye iyiliğimi düşündüğünden falanda değil he resmen allahtan korkmasa geçirecek suratımın ortasna neden hastalandın diye.Bende br yandan öksürüyorum bir yandanda gözlerim doluyo ama ağladığımı belli edemiyorum..belli etsem ben biliyorum birde neden ağlıyorsun diye bağıracak.O an dedimki lan saat kaç oldu bu kız niye gelmedi diyodumki bir baktım kız zaten gelmiş ara koridorda beni bekliyormuş.Kız bana bakıoyr ben kıza nasıl utandım ama alatamam o anda kzın yüzüne bakamıyorum.Ne zaman geldin dedim 5-10 dk oldu dedi ama belliki annemin bana saydırdığı lafların hepsini duydu..ayakkabımı giydim dışarı çıktım o anı hiç unutmambzimki geldi sırıtarak aa kızım ne zaman geldinduymadım bende bizim kıza kızıyordum dikkat etmemiş kendine hastalnmış diye..Öyle bir baktımki o an anneme yemin ediyorum nasıl kendimi tuttum bimiyorum.Neyse ben arkadaşımla çıktım kız hiçbirşey sormuyo yere bakıyor ben ağlayacak gibiyim o şekilde okula doğru yürümeye başladık okula girerken kız dayanamadı heralde bana dediği tek cümle ' ne biçim annen var senin' Bu laf öyle bir koyduki bana neden benimde herkes gibi bir annem yok diye nasıl oturdu içime anlatamam.Herkes annesiyle dönem dönem anlaşamaz nefret eder özellikle ergenlikte ama benimki farklı galiba..lan geçer diyorum geçmiyo bir türlü en ufak bir olayda içimdeki nefret uyanıyoru.Normalmi değilmi bilmyorum ama oluyo işte ne yapayım.Özellikle ortaokul dönemim kabus gibiydi zaten ev huzurlubir ortam değil..haftanın 4 günü kavga gürültü evde üzülsem ğalasam uffff neler yapar bana varya bende okula gittiğimde ağlardım.Yani ilkokul ortaokul lise dönemlerimi hep problemli içine kapanık biri olarak geçirdim.Düşünkü ortaokulda sınıf sınıf arkadaşım olan bir çocu vardı onu gördüm yolda onunla birlikte gittim diye okula resmen beni öldürmekle tehdit etti.Binadaki kadınlar görüşte laf çıkarmışlar daha yaşı kaç başı kaçta erkeklerle okula gidiyor diye.Hoş bunu diyen kadının kızının kırdığı cevizlerin haddi hesabı yok ama hep benim yaptıklarım insanların gözüne battı.Neyse ama artık nasıl başedeceğimim biliyorum çok saçma gelecek ama benim anneme göre hafta içi çalışıyosun zaten dışardasın hafta sonu dışarıda ne işin var..ani iş dışında sürekli evde oturman gerekli ve bir hafta dışarı çıktyısam ikinci hafta zor izin alırım üçüncü hafta bağırır..Bende çoğu zaman cumartesi mesai yapacağım der çıkarım o zaman varya gece gelirim eve sesini çıkaramaz.Ya da cuma günler işten bir sebeten izin alırım hastayım dişçiye gideceğim falan diye sonra hop minibüse atladığım gibi arkadaşlarımdan birinde soluğu alırım.Malesef ben böyle yaşamaya mecburum.Çok komik ama canım kahve ister tam kalkarım yapmaya lan derim hadi yaptı gedin onu yıkamak çin yine mutfağa gideceksin ve yine yüzünü göreceksin.Saçma ama böyle hissediyorum tabi anneme böyle hisettiğimi belli etmiyorum.Birde sinir olduğum olaylardan birisi süli kavga edip küsüyoruz eğer eve misafir falan gelecekse hemen tehditlere başlar onların yanında şunu yaparsan keserim seni onların yanında şunu yaparsın öldürürüm seni onun yanında şunu bunu yaprsan kafana geçirirm bunu..vs...sonrada misafir gelince sanki kızını çok seven çok normal bir insanmış gibi ayy canım kızım havasına girmiyorumu deli oluyorum.Yalanda yere sevgi gösterileri yapış yapış hareklerşeytan diyoki çek git evden yüzünü bir daha görme.Oda huzur bulur sende.Zaten seni sevmediği he davranışından belli bari gitte huzura ersin

çıkar ilişkileri

Bugün sabrımın sonuna geldim sanırım.Uzun bir süredir herkes buna en yakın arkadaşlarım hatta dost dediklerim dahil beni sadece işleri düşünce arıyorlar.Belki hep böyleydide ben yeni fark ettim bunu bilemiyorum ya da hep ben aramıştımda farkına varamamıştım ama gerçekten son 4-5 aydır fena koyuyor bana.Yani ben dostlarını satan biri değilim,arayıp sormayan biride değilim,kötü bir arkadaş değilim ama nedense kimse ben aramadan aramıyor.Yeminle 2 hafta kadar önce kendi kendime bir test yapayım dedim bütün bir hafta sonu bütün telefonlarımı kapattım Facebooku pasif yaptım,Twitter'ı,Frienfeed'i kapattım gibi..Pazartesi günü telefonlarımı açtığımda bir allahın kulu ne aramış ne mesaj atmış öldünmü kaldınmı diye..Nasıl moralim bozuldu anlatamam sonra şirkete geldim Facebook,Twitter,Frienfeed üçlüsünü açtım ne yazıkki o üçlüdende hiç kimse mesaj falan atmamış.Ben bir depresyona girdim halada depresyondayım..lan ölsem öldüğümden haberleri olmayacak..he öğrenirlerde ne zaman?İşleri düşerde ararlarsa yada mesaj atıp ''ay canım nasılsın şu arkadaşımın işe ihtiyacı var ona bi iş bulsana'' ya da '' ayy arkadaşım sizin ordan bir firmaya başvuru yapmış bi yardımcı olsanda firmayla konuşup oraya aldırsan onu'' anca bu.Geçen hafta telefonum çaldı bir sevindim arayanda benim ablam dediğim insan tatile falan birlikte gideriz oderece samimiyiz..abla diyorum ya varmı ötesi..bir hafta olmuş aramamış aradı nasıl mutluyum telefon çalarken yaşasın biri beni hatırladı diye.Telefonu açtım nasıl heyecanlı heyecanlı konuşuyorum nasılsın?neler yapıyosun? falan diye.Cümlenin devamı malum ''ya benim bir tanıdığım varda böyle insan kaynakları stajı falan yapmak istiyor..senin mail adresini telefonunu versemde sana cv sini gönderse..sende ona staj bulsan olurmu?'' resmen başımdan aşağıya kaynar sular döküldü.Yani yine beni merak ettiği için aramamış.Başkası için aramış.Şimdiye kadar 2 günde bir arayıp sorardım haber alamayınca meraklanırdım.Başına birşeymi geldi diye ama bakıyorumda lan kimsenin umrunda değilim.Herkes beni sadece kullanacakları bir hizmetçi olarak görüyorlar.Bugünde bir başka arkadaşım iş arıyo onunlada çok samimiyizdir aöf kursundan tanışıyoruz 5 yıldır arkadaşız.Bende iş arıyor diye ona ve sevgilisine yardım ediyorum.Etmemem gerekiyormuş bunu fark ettim çünkü benimle sadece iş hakkında bilgi almak için sohbe tediyor.Dün akşam msnimi açtım sohbeti aynen yazıyorum. '' canım ordamısın'' dedi '' burdayım'' dedim ''sizden bir firmaya başvuru yaptım yarın görüşmeye gideceğim nasıl bir firma şartları ne?'' '' çok büyük bir balık.. sosyal imkanları olan bir firma..ücret düzeyide yüksek'' ''hımm ok ''sadece bu.. insan önce bir nasılsın..iyimisin..ev taşıyacaktınız ne oldu...birşeye ihtiyacınız varmı..der ama yok nerde.En yakınlarım bile beni damızlık inek gibi görüp her konuda beni sağıyorlar.Aynı arkadaşım seneye evlenecek ve evleneceği adam 28 yaşında,işi gücü olmayan,olmadığı gibi hayatında hiç iş tecrübeside olmayan(bunu abartmıyorum adam 28 yaşında hiç çalışmamış),üstüneüstük iş beğenmeyen,birde gözü dışarılarda olan bir çocuk.Her neyse beni ilgilendirmez bu kısmı benmi evlenicem sanki kız evlenecek ama çocuğa iş arama borcu tabiki benim..birde ona iş arıyorum.İşim gücüm başımdan aşkın bir bakarım zırr zırr elefon çalar açarım arkadaşım ''ya şey biz şuan okuldayızda kpss formu bırakıcaz ama dolurmamıştık sen internetten bana okulların bölümlerin kodlarını bakıp söyleyebilirmisin?'' içimden ya sabır çekerek tamam derim bulurum okul kodlarını gönderirim.He birde ablam gibi dediğim arkadaşımın şöyede bir huyu daha var arar ''canım ben dışarıdayımda bilmem hangi firmanın telefonun lazım bana internet elinin altındaysa bulu versene onu bana'' ben yine bulurum istediği firmanın nosunu gönderirim.Bazen öğlen yemeğinde hava güzelse yemeğe taksime çıkıyorum.Dışardayım şuan derim ''ya ama çok acildi der''ben ya bismillah der koştura koştura şirkete dönerim.Ararım şirkete geldim ne istiyodun söyle bakayım derim..'' yok yok neyse gerek kalmadı ben işimi hallettim der''şimdi gülermisin ağlarmısın madem halledecektin beni niye koştura koştura döndürdün şirkete hadi diyelim hallettin bir zahmet haber verde bende topuklarım popoma çarpa çarpa koşmayayım.Ben bir sinir oludum o gün ondan sonraki aramalarındada yemekteysem hiç kasmadım yemekteyim bakamam dedim ondada biraz bozuluyo ama ne yapayım.Ben sizin herşeyinize koşturuyorum..merak ediyorum arıyorum soruyorum ama siz bir kere bile işiniz düşmeden aramadınız beni.Sadece bu iki arkadaşım değil şirketten ayrılan ama hala görüştüğüm bir arkadaşım var oda öyle.Yeminle ben aramasam oda asla işi düşmeden aramaz.Şimdiye kadar bir iki kere aradı ondada mahkemesi için bilgiye ihtiyacı vardı onun için..Bir başka arkadaşım;onun dünyayla bağlantısı yok gibi birşey bütün bir sene yaz kış ceset gibi yatıyor.Ona evden çık demek ölüm birde kışsa ufff hayatta kalkmaz..Ben 1 yıl aramasam aramaz.O henüz öğrenci olduğu için iş problemi yok henüz ama onun problemide falcılar..Taksimde ya işim eğer falcıya gitmek isterse bana falcı bul gelip baktırıcam der..yürü git lan diyorum içinden 1 sene belkide daha fazla olmuş aramayalı beni sonrada sanki arkadaşımmış gibi msnde falcı ister benden..He bende salak gibi yardım ederim ben falcı tanımasamda şirketteki kızlardan sorarım onlar söyler bende arkadaşıma söylerim benden bilgiyi aldıktan sonra hop bir daha işi düşene kadar asla ama asla konuşmaz.Başka bir taneside liseden arkadaşım lisede çok samimiydik.Yediğimiz içtiğim ayrı gitmezdi liseden sonrada öyle oldu taki o allahın dağına taşınana kadar ama onun hakkını yemeyeyim ben bazen onu unuturum onu aramayı ama o merak eder arar niye sesin çıkmıyo falan der..Sanırım tek vefalı olanda o çıktı..Lise dönemlerinde bir arkadaşım daha vardı mahallesindeki bir çocuğa aşıktı sanki bizim tek derdimiz onun aşkıymış gibi onu anlatır dururdu ve çocuğa habire başkalarının telefonundan mesaj falan attırırdı bunlardan bir taneside bendim...birde onun problemiyle uğraşırdım yani..en sonunda dayanamadım çocuğa mesaj atıp kızın ona birileri aracılığıyla attırdığı mesajları falan herşeyi anlatmıştım.Heralde içimde kalmayan intikam aldım diyebileceğim tek kişi o oldu..Herşey bir yana beni arayıp sormamalarını geçtim asıl merak ettiğim konu eğer ben bir gün işsiz kalırsam ya da herhangi bir konuda yardıma ihtiyaç duyarsam yardım ettiklerim bana yardım ederlermi?Lafla kesin yardım ederler ama iş icraata gelince herkesin mutlaka bir bahanesi olur.Buna adım gibi eminim.Aslında bu sorunun cevabını biliyorum asla kimse yardım etmeyecek ama bunu duymak bile canımı çok fena yakıyor.Demekki neymiş kendini arkadaşlarına dostlarına adamamak gerekliymiş hatta onları hiç düşünmeyip sadece görüştüğün anlarda ayy canım arkadaşım demem lazımmış.Bunun farkına varalı baya oldu ama kabullenmem zaman aldı ve malesefki biraz hassas olduğum için en ufak birşeyde kırılabiliyorum bunu fark edincede baya kırıldım.Daha doğrusu kırılabiliyordum ama artık değil..şimdiden sonra hiç kimse umrumda değil..sadece ben varım..

rezillik böyle birşey olsa gerek:(

off diye başlamak istiyorum..bu kadar aksiliğin üstüste gelmesi mümkün değil yahu..bugün şirkette mutfağın kapısının önünde bir arkadaşla muhabeet ediyoruz işte çok kilo aldım falan diyorum oda diyoki ben kadıköyde xx spor salonuna gidiyorum çok memnunum sende gel dedi hem senin belden aşağın zayıf üstte nversen yeter dedi..bende dedimki ne sadece üssten kilo vermesi her yerimin maşallahı var dedim popom kocaman oldu dedim...mutfağın yanındaki toplantı odasından bir kahkaha sesi geldi..arkamı bir döndüm şirketten aşık olduğum çocuğun müdürü ve aynı zamanda kankası..nasıl utandım ama anlatamam..adamın görüş açısından çıkana kadar geri gideyim dedim.Geri geri giderken anam bir anda bişeye çarptım bi baktım satış direktörü ne yapıyosun sen diyo ve gülüyo..e hiç bişey yapmıyorum dedim masama oturdum..tabi resmen yer yarıldı yerin dibine geçtim..tam oturdum telefon çaldı toplantı odasından arıyolar.Açtım satış sirektörü toplantı odasına gel dedi.Tamam dedim o adam satış direktörüne anlattı oda benimle alay edecek dedim ve yüzüm kıpkırmızı bir şekilde girdim.Adam neyseki birşey belli etmedi tabi aklından neler geçiyordu bilmiyorum ama en azından bana belli etmedi.Raporlarla ilgili sorular falan sordu tabi ben bu arada bluzümü çekiştiyorum adam popoma bakmasın diye.Satış direktörüde adamın arkasında durmuş bana delimisin der gibi hareketler yapıyor.Sonra adam tamam çıkabilirsin dedi ben tabi çıkarken yine geri geri gidiyorum satış direktörü dediki dikkat et bu sefer kapı var arkanda çarparsan canın acır dedi..Bu sefer odadaki herkes nasıl kahkaha attı ve ben nasıl utandım anlatamam...O anki rezilliği ömrüm boyunca unutmayacağım.Şuanda o anda o odada olanların hiçbirinin yüzüne bakamıyorum benmi abartıyorum bilmiyorum ama çok fena aciz hissediyorum kendimi:(bi şimdi birde eski iş yerimde merdivenlerden düşüp ayak bileiğimi kırdığım zaman kendimi bu kadar rezil hissetmiştim.O günde nasıl böğürüyodum ama canım yanıyo diye herkese saldırdım resmen sinir krizine girmiştim.Genel Müdür,Mali İşler Müdürü üretimdeki işçiler idari personel hepsi ordaydı ve ben hepsinin içinde böğürüyodum.Zaten böyle şeylerden yani insaların içinde rezil olmak en büyük fobim ama hepde benim başıma geliyor.Sakınan göze çöpmü batıyor benmi abartıyorum bilmiyorum ama her adım atarken amann dikkat et diyorum kendi kendime.

taşınma:(

Dün yeni evimize taşındık.Bende nasıl bir heyecan vardı başta anlatamam..sanki ne yani altıüstü başka bir ev..kaldıki aynı çevredeyiz yine sadece 4-5 sokak yukarısı ama niyeyse bi heyecanlıyım anlatamam ama bu heyecan çok uzun sürmedi.Cuma günü taşıdık evi e tabi ben cuma günü işteyim taşınma izni alsam evde olsam bi dünya iş var ve ben hiç birini yapmak istemiyorum.Bende düşündüm zaten cumartesi pazar anam ağlayacak evi yerleştiricem diye bende hemen plan yaptım ve uyguladım.Cuma günü iş yerinden taşınma izni aldım ama evdekilere taşınma izni aldım demedim desem annem hemen hiç biryere gitmiyosun bana yardım edeceksin diyecek e onuda yapmayı hiç istemiyorum neyse ben sabah evden işe diye çıktım hop minibüse atladığım gibi arkadaşıma kahvaltıya gittim zaten onunlada anlaşmıştık birgün önceden gittim kahvaltı yaptık kahve içtik dışarıda çıkacaktık ama hava çok sıcaktı yemedi..e kadında hamile zorlada çıkaramadım bişey olur bayılır falan diye korktum.Neyse biz akşama kadar oturduk muhabbet ettik ama biranda nasıl vicdanım sızladı annem evde temizlik yapıyo hamallarla uğraşıyo ben burda keyif yapıyorum.Nasıl kötü oldum anlatamam ama ağlayacam neredeyse arkadaşımda zaten hafta sonu yapıcan dinlenmek seninde hakkın bugün işte olsaydın yorgun argın gidip yardım edecektin o daha zor olurdu sen dayanamazdın diyerek beni teselli ediyor..Yok benim yine gözler doluyo ikidebir annemi arıyorum ne yaptınız eşyalar taşınımı diye en sonunda manyakmısın on dakikada bir arıyosun dedi.Neyse mesai bitiş saatinde eve gittim..anammm...o evin hali ne öyle girmek istemedim valla..annem hadi hadi gir içeri yemek yede yardıma gel diyo girdim yemek yedim ya bismillah diyerek başladım kendi odamı düzenlemeye bide bu evin bana ayrılan odası 20 metre biyer hiç bir eşyam sığmıyo dahası daha önce gardroba sığan elbiseleri şimdi sığdıramadım..lan diyorum daha önce nasıl sığıyodu bunlar..En sonunda sığdırdım ama gardrobu açmak cesaret ister..kapağı açınca herşey üstüme devriliyor mübarek..aslında oda küçük falan dedim ama çok şirin oldu yerleşinde yatağım,gardrobum,pc,tv,bi ayna,makyaj malzemelerim ve bir pac-man puf başkada bişey yok renk uyumu güzel oldu beğendim..diğer odalar maşallah salon salomanje maşallah tuvalet bile benim odayla aynı ebatlarda neredeyse..neyse evi sevdim apartmanı sevdim çevreyi sevdim ulaşım kolaylığını sevdim en önemlisi insanları sevdim..daha sitenin bahçesinden girdiğim anda binanın kapısında beni gören bir çocuk gelişimi görüp kapıyı açtı yenisiniz galiba dedi evet bugün taşındık dedim..çocukta he o eşyalar sizinmiydi dedi evet dedim..hayırlı olsun dedi kapımı açtı..laptopunuz taşıyabilirm isterseniz dedi teşekkür ederim deyip asansöre bindim..bu güzel bişey eski binada kimse selam vermezdi..bana ister demode deyin ister alaturka ama ben oturduğum yerde samimiyet ararım muhabbet ararım..şöyle binadan içeri girince herkesle selamlaşayım isterim başıma birşey geldiğinde hemen yardım isteyebileceğim insanlar olsun isterim,böyle kısır günlerine altın günlerine davet edilmek isterim..komşuluk ilişkileri olsun isterim.Bu bana kendimi güvede hissettirir.En azından annem babam bi yere gittiğinde bende rahat rahat evde otururum.Korkudan kapıyı bacayı kilitmek zorunda kalmayı sevmiyorum..hapis hayatı gibi geiyor bana..22 yaşındayım daha.Söylediğim laflar sanki 35-40 yaş gibi duruyo ama böyle yerleri seviyorum..mesela geçen ay Saroz'a gitmiştik tatile 4 günlüğüne yemin ederim 2 gün denize,havuza girdim üçüncü gün çevre köyleri keşfe çıktım oradaki insanlarla muhabbet ettim..ne yapayım bende böyle biriyim işte..çevreme bakıyorum benm yaşımda insanlarda bir burun kaf dağında kimseyle konuşmazlar,kimseye selam vermezler,kimsenin selamını almazlar sanki dünyada bir onlar vardır.Birde fesat fesat suratına bakarlar lan gerizekalı bir merhaba desen bir günaydın desen ağzınamı yapışırda öküzün trene baktığı gibi bakıyorsu suratıma.Tamam kabl ediyorum bende çok normal değilim zamanında bu sadıklarımı bende yapmışımdır ama lise yıllarında..Lise bitti o afra tafralarda bitti..

beyni ezilmesi gerekenler

yeminle şu işyerimdeki insancıkları hepsini birbirine bağlayım şirketin terasından aşağı atmak istiyorum.Bu kadarmı tuhaf olur insan evlatları anlamadımki.
Şimdi bir tane satış müdürü diye geçinin bodur tavuk var müdür olalıda daha 6 ay oldu ama adamın boyu var 1.50 cm ama adamda bir ego var birmilyon.Böyle kasıntı kasıntı konuşmalar kendini bi bok sanmalar falan.Bide satış sirektörü var oda iyi biridir severim onu ama nedense o bodur tavuğu müdür yaptığı için kıl oldum onada.Gerçi adam ne yapsın doğru düzgün olanların hepsi kaçtı gitti oda elinde olanı değerlendirdi.Birtek bu kalmmıştı zaten.. ama bodur tavuğu görme aklınca direktöre özeniyo .O adam ne yaparsa aynısını yapmaya çalışıyor.Öyleki adam kapıdan girip elini cebine koyup günaydın der arkasından hop bodur tavukda girer oda elini cebine koyup günaydın der böyle kıl işte.Bide bütün herşeyde beni arıyor beni yanına çağırıyor falan..hayır adamın kıllığını o boğazını sıkasım geldiği konuşma tarzınıda geçtim adam kokuyor yahu 5 km öteden alırsın adamın kokusunu.Tabi normal karşılıyorum adam müdür oldu eşek yüküyle para alıyo daha götüne pantolon almadı 3 yıla yakındır burdayım aynı pantolon aynı gömlek aynı ayakkabıyle geliyo.Düşünüyorum maddi durumu kötü olsa ev geçindirse falan anlarım hayat mücadelesi veriyor falan derim ama adamın hiç bir sorumluluğu yok be.Evli değil ailesiyle yaşıyo e kuzenini tanıyorum kuzeninin anlattığına görede durumları kötü değil hatta iyi bile sayılır.ee..derdin ne senin yeminle bu yılki doğum gününde personeli ona kıyafet aldı.Değiştirsin diye artık şu kıyafetleri ama yok adam giymiyo.Yine aynı ceket aynı gömlek aynı pantolon aynı ayakkabı hatta aynı kravat.Artık geceleride onlarla yattığını düşünüyorum.Lan herşeyi geç adam pazartesi sabah saçına bi jöle sürüyo yemin ederim cumaya kadar aynı jöle kalıyo çünkü artık saçları kepekleniyo kokmaya başlıyo anlıyosun kalmış jöle olduğunu.Hadi kıyafetini değiştirmiyosun onunla yatıyosun anladık bari kafanı bir yıka gözünü seveyim tahammül edemiyorum artık bu kokuya.Birde benim müdürm olacak adam var.Adama dünya yanıyor desen umrunda olmaz banane der çeker gider.Çok rahattır..ammaa şöle bir problem var adam kdınlardan nefret ediyor.Karısındanda boşanmış zaten..ekipteki tek kızda benim e haliyle adamın benide pek sevdiğini söyleyemeyeceğim..hatta nefret ediyor gibi geliyor..Ben oan bişey yapmadım işimi yaparım kimsenin işine karışmam.Şöle bir durum var dedimya adam rahat diye sürekli kendi üstünde sorumlulukları başkasının üzerine atmyaı seven bir tip aslan hiç birşeyin sorumluluğunu kabul etmez.Banada sürekli benim işim olmayan şeyleri kendisinin yapması gerekn şeyleri yap diye verince deli oluyorum.Birde adamın konuşması bir garip..söylediği herhangi bir cümleyi daha tek seferde anlayan olmamıştır.Çok hızlı konuşuyo rapçiler gibi..bi tek günaydınını anlıyorum onunda tahmin ediyorumda cevap veriyorum.Ay birde adam belli etmemeye çalışıyor ama feci abazan istanbul.nette falan üyelikleri var hiç çekinmiyo girerkende arada webcam falanda açıyo..yuhh diyorum..çoğu gece evi işine yakın olmasına rağmen eve gitmeyip terasta yatıyor.Tabi sadece yatmakla kalmıyor..kafayıda çekiyorlar..daha allah bilir neler yapıyoda biz bilmiyoruz..belki karı kız falanda atıyordur..neyse benden uzak olsunda kimi atarsa atsın terasada ne yapayım..zaten üst katlardaki kızları mutlaka götürmüştürde neyse..karılar bizim kattan çıkmıyolar akşama kadar şey beyciğim bi kahve yapayım içelim karşılıklı muhabettindeler..ay aman neyse burdan ayrılırsam eğer hiç birini tanımam artık zaten..ayrıca benimle aynı katta olan yellozlardan artık bahetmeye bile gerek duymuyorum onlar artık çirkeflik,yalakalık,yosmalık,kancıklık ve en önemlisi kaşarlık konularında kendilerini aştılar hemde baya bir aştılar..
birde varya şu çifte standart olayına gıcık oluyorum bu kaşarlar ekibi 5-6 yıldır burdalar diye kendilerini herşeye yapmaya haklı olarak görüyorlar.kendilerine özel servis bile istediler neymiş efendim evlerine geç gidiyolarmış ya başka bir servis onların evinin oraya gidecekmiş yada özel servis istiyolarmış..ciddi ciddi talepte bulundular he öyle lafla falan değil..tabiki kabul edilmedi yok artık daha nelerde bunu talep etmiş olmaları bile kendilerini bişey sandıklarının göstergesidir..nesin sen bea Cleopatramı?yoksa Hürrem sultanmı?3-5 kişi ay canım çok güzelsin ay bugün kıyafetin ne güzel yakışmış dedi diye kendini ne sandın altı üstü götü kalkmış bir kaşardan ibaretsin..işin özü bunlar birbirlerine ne kadar yakın görünüyorlarsa bir okadarda birbirlerinden nefret ediyorlar aslında çünkü birkaç yıl öncesine kadar bunları birbirlerini yiyolardı..şimdi artık alıştılar birbirlerine yeni kanlar arıyorlar..tabiki o kanda malesef benim..ammaa kanımı emmlerine izin vermeyeceğim.Eskisi gibi değilim zaten önceden susardım cevap vermezdim ya sabır der otururdumda şimdi yapıştırıyorum cevabı hatta bişey yapmasalar bile yapıştırıyorumki yaklaşacak cesareti bulamasınlar diye.
Ay neyse valla yine içim şişti bunlardan bahsederken.Farkında olmadan tüm hayatım onlar olmuş..

nasıl bir acıdır bu böyle:(

allahım sana geliyorum tabirinin cuk oturmuş halini yaşıyorum diyebilirim.Canım acıyo..sebebide işden dönerken kaldırım taşlarında birine takılıp yere kapaklanmam:(ilk önce canım yanmadı bişi olmadı sandım ama eve geldim bi baktım pantolonumun diz kapağı yırtılmış ve dizim parçalanmış zaten görüntüyü görünce hemen yatalak hasta tribine girdim..Duş alayım iyi gelir dedim duşa girmemle çıkmam bir oldu..o sıcak su iyice yaktımı canımı..küçük çocuklar gibi düştüm diyede annemede bişey söyleyemedim söylesem biliyorum önce bi kızacak kazık kadar kızsın kaldırım taşını nasıl fark etmezsin diye..ama duştan çıktıktan sonra dayanamadım söyledim ama ana yüreği dayanamadı dizmin o şişmiş davul gibi olmuş morarmış halini görünce..hemen tendürdiyot sürdü gazlı bez sardı falan..ama benim canım hala acıyor.
Neyseki kimsecikler görmedide düştüğümü bide bu acının üzerine rezil olmaktan kurtuldum..
Tek avuntum bu valla yoksa şuan allah canımı alsın iniminim inliyorum..

sabrım test ediliyor galiba

işimle ilgili daha doğrusu iş yerindekilerle ilgili sıkıntımı bir türlü atamadım.Benmi sorunluyum onlarmı henüz anlayamadım.Sanmayınki herkesle papazım..değilim..Sadece bir ekip komple bana gıcık derdim onlarla geri kalanla sorunum yok ama gel görki o ekip burnumun dibinde.Hani insanın sevmediği ot dibinde bitermiş ya öyle işte.Şu kırk yaşındaki kız kurusu kafayı gerçekten benimle bozmuş durumda ne yapsam batıyo hatuna.Sabah geldim şirkete hastayım geberiyorum kaburgalarım kırılmışcasına ağrıyor.Bunun sebebide taşınıyoruz diye ev temizliği yaptık nedeni bu.Bu geldi bana dediki hergün pencereyi açarsan olacağı budur dedi..ohh olsun dercesine söyledi sesinin tonundan hissettim hiçde iyi niyetli değildi.Bende dedimki pencereyi ben açmıyorum sizin ekipten birileri canı sıkılınca gelip açıyo sonra yine sizin ekibinzden biri kalkıp kapatıyo dedim.Hatun bir saldırdı bana herkesin içinde bana diyoki sanada laf söylenmeye gelmiyo hemen lafı yapıştırıyosun..Bende dedimki sabah sabah kavga edemicem sus.Sonra bu kendi kendine homurdandı yok efendim insanlara anlam veremiyomuşta insanlar neden bu kadar tepkililermişte herşeye laf sokmaya çalışıyolarmışta diye cırlayıp durdu.Be kadın sen bana saldırdın herkeste senin ses tonunu duydu iyi niyetli olmadığını düşünenin tek ben olduğumuda sanmıyorum.Eğer diğer ekip arkadaşların senin iy niyetli olduğunu düşünseydi onlarda üstüme bir posta saldırırdı ama onlar sadece dinlemekle yetindiler.Bide bu ekip kendi içindede birbirlerini sevmezler dışardan bakınva ayy canım çok güzelsin çok iyisin diyorlar ekipten bir kişi o an orda olmasın off ki ne off ne ucuzluğu kalıyor ne fesatlığı.Sadece benimle uğraşmıyorlar yani aynı zamanda birbirlerininde kuyularını kazıyorlar.Allahım bana güç verde şunların hakkından geleyim diye hergün dualar ediyorum ama yok hergün daha fazla tüketiyorlar ömrümü.Artık eskisi gibi değilim daha bencilim daha acımasızım,agresifim.Yakında insanlıktan çıkıp onlarla onlar gibi başaçıkıcam.
Fark ettimde 3 gündür blok yazıyorum nerdeyse hepsi o pisliklerle ilgili.Dün hayatımda bir anlıkda olsa güzel bişey oldu.Bu kadar zamandır sosyal ağlarla uğraşırım hayatımda ilk kez bu ağlardan tanıştığım birine karşı bişiler hissediyorum ve daha dün tanıştık.Allahım istediğim mucize gerçekmi oluyor yoksa benmi mucize beklediğim için böyle hissediyorum bilmiyorum ama ufacık bir heyecan geldi hayatıma:)lütfen allam devamıda gelsin.Yine yarım yamalak kalmayayım ortalıkta.Söz veriyorum bu sefer nankörlük yok.Olsun olsun lütfen olsun hem 3 ay önce gittiğim falcıda bana söylemişti hayatında bu isimde birisi giricek diye:)O kişi bu hissediyorum.