21.09.2010

Bu tarih benim doğum günüm ve şunu farkettimki ne arayanım var nede soranım.En yakınım dediğim insanlar bile sadece facebooktan kutladır.Yedi yabancı bile facebooktan kutlar lan bir telefon açıp doğum günün kutlu olsun demek bu kadar mı zor?Sözde doğum günü kutlayacağım diye bir gün önceden kuaföre gittim saçlarıma fön çektirdim cilt bakımı yaptırdım.Olur ya birileri sürpriz yaparda ucube gibi karşılarına çıkmayayım diye.Fotoğraflarda güzel çıkayım diye.O günü en güzel halimle hatırlayayım diye ama ben yapayalnız biriymişim.Bir allahın kulu aramadı mesaj atmadı.Facebook üzerinden yığınla duvarıma gönderilmiş tebrik ve mesajım var ama gelgelelim neye yarar?Kutlayanaların çoğunu tanımıyorum bile..Yok ilkokul arkadaşım yok ortaokul arkadaşım yok lise arkadaşım falan..Adamlarla görüşmeyeli yıllar olmuş yahu kutlasa ne olur kutlamasa ne olur..Paylaştığım hiç birşeyim yokki..Asıl birşeyler paylaştıklarımın kutlaması gerekirdi ama hatırlamadılar bile..Ha bir tanesi hatırladı ama oda zahmet edip facebooktan kutladı aramaya dahi tenezül etmedi..Hoş oda zaten işi düşünce arar.Bir kere bile halimi hatrımı sormak için aramamıştır.Neyse birde iş yerimden izin aldım.Yarın doğum günüm öğlende çıkıcam diye sanki gidip ne yapacaksam?Köz köz bir cafede oturup ağlayacağım düşüneceğim ben bumuyum insanların gözündeki değerim bu kadarmı diye?Bunları sormaya bile gerek yok aslında gerçektende insanların gözündeki değerim buymuş.Bunu anladım.İzni alıp 12:30 gibi şirketten çıktım tam çıktım bir arkadaşım aradı doğum günümü kutlamak için.Daha önce birlikte çalışıyorduk ama o iştenayrıldı 6 ay kadar önce.Bana gel evde tekim hemde doğum günün birşeyler yaparız dedi.Tamam dedim.Başka ne diyebilirimki?Alternatifim yok ..Hayır desem akşama kadar deli gibi tek başıma dolanıp ağlayacağım..Atladım Taksim-Bostancı otobüsüne gittim evine..Saolsun browni yapmış mumları yakmış beni bekliyordu.Dileğimi tuttum ve mumları üfledim..Üflerken dilediğim iki şey vardı.1.Bir an önce hayatımın aşkını bulmayı diledim.2.Şuanda ağlamama sebep olan tüm dost?arkadaş? bellediğim insanların bana muhtaç olmalarını diledim.Onlar beni o gün kaybettiler.Sadece doğum günümü kutlamadılar diye değil..Şimdiye kadar olanlarıda göz önüne aldığımda bunu yapmam gerekliydi.Bu hep böyle oldu.Beni sadece işleri düştüğü zaman arıyorlar.Ölsem yeminle haberleri olmaz.Danışmanlık şirketi açsaydım onlara verdiğim fikirlerle ve yaptığım yardımlarla köşeyi dönmüştüm.Mumları üfledikten sonra oturduk masaya yaptığı browni,börek ve fondülerden yedikten sonra dışarı çıkalım dedik.Kadıköy tarafına bir cafeye gittik.Yakınlarda oturan bir arkadaşı varmış çok güzel fal bakıyormuş onuda çağırmış fal baktırayım diye.Baktırnca ne olacaksa?Her türlü hayatım boktan..Oda geldi falımıza baktı güzel güzel pembe yalanlarla mutlu etti beni..ama çok eğlendim o ayrı iyikide gitmişim yoksa o sinirle dost dediğim insanların evlerinin dibine dinamit koyabilirdim..Akşam eve geldim ailemle doğum günü kutladım ve odama geçtim.Başladım günün muhasebesini yapmaya.Evet işte sen busun..Tüm arkadaşlarının tüm özel günlerini hatırlayan hepsinde onlara sürprizler yapıp pastanı hediyeni alıp giden senin,doğum gününü bir kişi hariç hiç kimse kutlamadı..Kutlamayı bırak tenezül edip aramadılar bile..onuda geç mesaj bile atmadılar.Cık..Bitmiştir benim için..An itibariyle artık hiç kimseyi aramıyorum..Olaki onların işleri düşerde,yine başları sıkışıp benden yardım isteyecek olup ararlarsada açmayacağım.Hattımı değiştirmeyi bile düşündüm ama diyelimki kendi hattımı değiştirdim olaki şirket hattımdan ararlarsa yine aynı şey olacak..Yok yok en iyisi telefonlara cevap vermemek..Bunu hakediyorlar..Na buraya yazdım..kusura bakmasınlar..

biliyormusunuz ben teyze oldum:)

Teyze oldum dediysem öyle gerçekten değil..Zaten kız kardeşim falanda yok bir abim var yani anca hala olabiliyorum..En yakın arkadaşım bebekleri oldu..hemde ikiz..hemde biri kız biri erkek..maşallah nazar değmesin:)Tarih 15 Eylül sabah servisteyim işe gidiyorum..bir mesaj geldi hastanedeyim doğuma hazırlıyorlar diye..ay bir panikledim bir heyecanlandım anlatamam..trafikte pelt..kolay değil kartaldan taksime gidiyorum..Saat 09:30 ben anca şirketteyim..Hemen gittim izin aldım şirketin araçlarından birine atladığım gibi Medical Park'taydım..Yalnız o hastane iyi hoşta bir asansör krizi var anlatılmaz..Ortalama 20 dk bekliyosun..Zar zor arkadaşımın yanına çıktım.Oda yeni çıkmıştım ameliyattan..sezeryan oldu birde canı yanıyordu..Sonra bebekleri getirdiler..Böyle birgüzellik böyle bir duygu olamaz..Tam o anda hemen benimde evlenip acilen anne olmam lazım dedim..Bir yandan bebekleri izliyorum bir yandanda kızım bak bir hafta sonra 22 yaşını dolduruyorsun artık seninde acil birini bulup nişan olayına falan girmen lazım diyorum.Ben orada öylece böyle hayallere dalarken telefonum çaldı arkadaşım arıyor.Doğum olacağını onada haber vermiştim oda hastanenin arkasında oturuyor..Bende gelicem dedi..Bende dedimki sende hamilesin şimdi dışarda bişey falan olur birde seninle uğraşmayayım dedim ben resimlerini çektim birazdan gelir gösteririm dedim.Tamam dedi..Ben öğlende çıktım hastaneden evine doğru yürüyorum.Tekrar telefonum çaldı..Evine doğru yürümekte olduğum arkdaşım arıyor..Panikli bir halde bizim binaya girerken dikkat et arka taraftan gir dedi.Neden dedim..sen dediğimi yap sonra anlatıcam dedi..Fesupanallah dedim ve dediğini yaptım evine geldim..Kapıyı çaldım.kapıyı açmasıyla beni kolumdan tutup içeri çekmesi bir oldu..Ne oluyoruz yea dedim..Çabuk gir içeri dedi..Ayakkabılarla falan girdim içeri bir korktum ama anlatamam..Ne oldu?Ne oldu?deyip duruyorum..Dediki eşimin bir arkadaşı kafayı sana takmış habire seni sorup duruyor.Bizden yüz bulmayınca bizim binanın etrafından senin geliş gidişini gözlemeye başladı dedi..Başta bir hoşuma gitti..Nasıl havaya girdim anlatamam.Kimmiş falan dedim..Dur bir kızım yea dedi..Zaten düzgün biri olsa seni köşe bucak kaçırırmıyım adam 30 yaşında işsiz güçsüz adamın teki..babası altına çekmiş arabayı cebinede koymuş parayı aylak aylak geziyor dedi..Hım o zaman istemem dedim..Bir insana herşeyiyle katlanırım ama böyle baba parası yiyen züppe insancıklara asla..Arkadaşım dediki böyle bir adamı istemeyeceğini biliyorum zaten ama adam az psikopat kafayı fena takmış bizim binanın önünden ayrılmıyor,beni her gördüğünde sıkıştırıyor,eşimi her gördüğünde sıkıştırıyor dedi..Sana br şey yapma riski çok yüksek dedi..Ben bir tırstm..Ölüyorum korkudan neyse.Tırsa tırsa evden çıktık bebek hediyesi almak için mağazalara bakalım dedik.Gez dolaş sonunda çok güzel şeyler satan bir yer bulduk.İçeri girdik.Yeni doğan bebek hediyesi istedik.Yabancı uyruklu sevimli bir bayan yarıdmcı olayım dedi ve anlatmaya başladı.O anlatırken bir ses geldi..Bebek kızmı erkekmi diye.İkiz olacaklar..Hem kız hem erkek dedim.Kafamı kaldırdım soruyu soranın Deniz Akkaya olduğunu farkettim.Hafif tebessüm ettim.Heralde bebeğine birşeyler alıyordur dedim..Sonra demezmi ben bu dükkanın sahibiyim diye.İçimden o yüzden fiyatlar bu kadar kazık dedim..ama yüzüne söyleyemedim..Neyse hediyemizi beğendik aldık ve çıktık döndük hastaneye bebişlere hediyeleri verdik ve ben akşama kadar konu mankeni gibi gelen gidene bebek şekere tuttum.Tüm gün ayakta durmaktan bacaklarımda koptu ama yinede güzel bir duygu.Ağlaması bile hoşuma gidiyor yahu:)

Hüsranla Biten İftar Yemeği

Geçen hafta şuanda işten ayrılmış olan eski iş arkadaşım aradı Cumartesi yeme içme bize iftara gel dedi.Gelirimde ne olduki bu kadar ısrar ediyosun dedim.Eşimin 2 tane bekar arkadaşı var ikiside ilik gibi çocuklar işleri güçleride sağlam gel kaçırma dedi.Allah Allah ben bunu duyarda dururmuyum hiç hemen geliyorum dedim.Bana bunu söylediğinde Salı günüydü Cumartesiye kadar deli gibi alışveriş yaptım ayne giysem ne giysem diye düşünüp bişey bulamayınca yeni yen icicler aldım hemen.Eve geldim aldıklarıma baktım iftar yemeği için çok abartılı sanki kına gecesine gidecekmişim gibi şeyler almışım.En kestirme yol bildiğin yoldur deyip koyu renk kot üzerine beyaz straplez bluz,üstünede ince beyaz tek omzu böyle düşük bişey giydim.Aynada baktım he dedim şaptın şeker oldun ama başka çaren yok aldıkların çok abartı.O çocuklar beni öyle görseler nerden çıktı bu deyip zaten kaçarlardı.Neyse Cumartesi günüde şu bana kaşar diyen eski erkek arkadaşımı paylayacaktım.Öğlen Acıbademde buluşcaz öyle konuştuk.Tabi ben ona gitmeden önce oturdum biyerde hem kahvaltı yaptım hemde ona neler söyleyeceğimi düşünmeye başladım.Tam o anda arkadaşım aradı ne yapıyrsun diye.Hiç dedim sana gelemden gidip Bay C'yi paralamam lazım dedim anlattım durumu bana kaşar dedi diye..Ay boşver çık gel dedi haberde verme gelmeyeceğini beklesin dursun orda dedi.Düşündüm en büyük ceza bu olur heralde dedim.O sıcakta güneşin altında belesin dursun dedim ve arkadaşıma gittim başladık yemek yapmaya akşama kadar 4-5 çeşit yemek yaptık.Telefonuma bir baktım 22 cevapsız arama bir kahkaha attım ama tabi aramadım onuda.Akşam oldu iftara gelegele bir tane evli çift geldi.Ben delirdim.Bu kadar hazırlığı bir evli çift içinmi yaptım diye.Arkadaşımın eşi dediki diğerlerinin işi çıkmış iptal etti.Kafamdan aşağı kaynar sular döküldü.Bu kadar hazırlığı boşuna yaptım.Bütün gece evli bir çifte ve 4 yaşındaki veletlerine hizmet ettim durdum..Bir daha bu kadar hazırlık yaparsam ne olayaım.