Yıllarca onlarla uğraştım.Birine lisede aşıktım,bir diğerine iş yerinde aşık oldum.Tabiri caizse aylarca onlara ulaşabilmek için kah kıçımı yırttım,kah sinirden çatladım ama gelin görün ki biri bile bana yar olmadı.Hep başkalarıyla fingirdeştiler,gözümün içine baka baka oynaştılar.Sanki ben hiç yokmuşum gibi davrandılar.Ben ise tamda bir aptal gibi aylarca onlar için ağladım,geceleri uyumadım,içim içimi yedi,arabesk şarkılarla içim dışıma çıkıncaya kadar ağladım ama ben hep arkalarından bakan kişi oldum.Düşünki iş yerinde kinin askerden geleceğini duyunca cebimde beş kuruş para yokken deli gibi alışveriş yaptım,kredi kartımın limiti doldurdum,annemden babamdan fırça yedim ama sonuç hep sıfıra sıfır elde var sıfır.Tamda ben onlardan vazgeçmişken hiç biri aklımın ucuna gelmezken,böyle Facebook'da arkadaşlarımın listesindeki bekar çocukların listesini çıkarırken adamlar patır patır dökülmeye başladı.Ne yapmaya çalıştıklarına anlam veremiyorum.İş yerindekinden zaten daha önceki yazılardan birinden bahsetmiştim,lisedekinden de bahsetmiştim o benim ilk aşkımdı.Bu sabah işe geldim Facebook'a bir bakayım ne var ne yok dedim ki hop ne göreyim lisedeki züppe mesaj atmış.Aramıza fitne sokan biri var diye.Daha önce tartıştım ya ben bununla 1 aydır hazmedememiş herhalde beyefendi.Cevabım kısa ve öz oldu...Yürü git...dedim..başkada hiç bir şey yapmadım.Mesajı gördü mü görmedi mi bilmem ama görse bile artık bana bir daha mesaj falan atmaya ya da yanaşmaya cesaret edemez :)Sadece o değil iş yerinde bir zamanlar aşık olduğum çocukta cesaret edemez :) Hepsini paraladım.Yine olsa yine yaparım.Pişman değilim.Oh ne güzel valla.Ben köpek gibi peşlerinden koşayım.Kırk takla atayım onlar için ama onlar için ben yokmuşum gibi ezip geçsinler beni sonrada hiç bir şey olmamış gibi hop hayatıma girmeye kalksınlar.Zaten ikinize karşıda içim buz gibi.Ben zamanında bunların nesini sevdim?diye kendime soruyorum habire.
Şimdi ufaktan ufaktan yol almaya başlayın bakalım. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder